Eşcinsel temalı ve romantikli film. O soundtrackler de neydi öyle. Çemberimde Gül Oya’da çalan şarkılardan biri filmin arka planında çaldı durdu, nasıl sevmeyeyim böyle filmi. Film yönetmen Mike Mills’in otobiyografik eseri gibi, gibi değil öyle. Çünkü gerçekten tüm bu filmdekiler yaşanmış. Filmin öyküsü tam olarak şöyle; Oliver kırklı yaşlarına yaklaşmıştır, annesini kanserden kaybetmiştir. Annesi öldükten sonra yani babası tam yetmiş beş yaşındayken babası bir itirafta bulunur. Babası eşcinseldir. Bi an da o sessiz, hüzünlü babanın yerini hareketli, iyimser bir baba yer alır. Babasının itiraflarından sonra herşeyi tekrar gözden geçirir; annesiyle babasının ilişkisini, annesinin Oliver ile ilişkisini, babasının yeni genç sevgilisini ve babasının hasta oluşu… Artık hayatını bi yalanla geçirmiş ve ölmek üzere olan bu adamın yanında olması dışında yapabileceği bişey yoktur…
Babası öldükten sonra kendini büyük bir boşlukta bulan bu adam arkadaşlarının zoruyla babasından yadigar köpeğini de alarak bi partiye gider ve orda bi kızla tanışır. Oliver aşık olmaya başlar ve olaylar gelişir…
Ekşide film için mutlu sonla biten ıssız adam gibiydi sanki demişler, tespitin allahı olmuş. Aynen öyle bence de. Ciddi ilişkilerinden bi şekilde kaçmayı başarmış bu iki insanın yaşadıklarını izlerken bi yandan da onların yanından hiç ayrılmayan köpekleri Arthur var bide, filmin en güzel şeyiydi.
Soundtrackleri kusursuz, eğer izlerseniz mutlaka dinleyin derim bütün şarkıları.
Birde film sanki Paris de geçiyor gibi, ama Los Angeles da geçiyor. Laurent’in fransız aksanından olsa gerek.
Mélanie Laurent mükemmel bir kadın, rolü kararında uyguladığını düşünüyorum, daha fazlası absürt olurdu. Ama Ewan McGregor olmamış bu filme. Varlığı filmin büyüsünü bozmuyor bittabi ama yine de insanın gözü Laurent gibi çok fazla tanınmayan oyunculardan arıyor. Neyse ki McGregor bu rolü de az çok oynayıvermiş de filmi batırmamış.
Bu kadar çok bilmişlikten sonra bu soundtracki paylaşır ve iyi seyirler dilerim efenim.
